Pierwsza pomoc - zatrucia roślinami

Podstawowym zaleceniem w przypadku podejrzenia zatrucia roślinami jest wezwanie karetki pogotowia, a w czasie oczekiwania na pomoc - wywołanie wymiotów u osoby zatrutej. Na dorosłych podziała wypicie kilku szklanek letniej, posolonej wody i podrażnienie tylnej strony gardła palcami lub końcówką łyżeczki. W przypadku dzieci woda nie może być słona, trzeba im tez pomóc podczas wymiotów kładąc je na brzuchu w poprzek własnych ud.

Tawuły to krzewy o niskich wymaganiach pielęgnacyjnych, dlatego można spotkać je prawie w każdym ogrodzie, ale również wśród zieleni terenów publicznych. Poradzi sobie z nimi nawet początkujący ogrodnik. Warto jednak wspomnieć o kilku aspektach, które wymagają naszej uwagi.

W początkowym okresie wzrostu warto obficie podlewać roślinę w trakcie suszy, chociaż tawuły wykazują szczególną odporność na różnego rodzaju niesprzyjające warunki: niska temperatura, zanieczyszczenia powietrza, susza. Wyjątkiem jest tawuła japońska, która wymaga specjalnej wilgotnej i żyznej gleby i tawuła wczesna, wymagająca okrywania na zimę.

W rejonach, z których pochodzi ta roślina, rozciągającym się od Iranu do Japonii, traktowana jest jako dekoracyjne drzewko rosnące na zewnątrz domu. W północnej Europie średnio wytrzymała albicja uprawiana bywa w doniczkach jako okazała dekoracja chłodnych pomieszczeń. Albicja jedwabista jest nazywana także albicją biało-różową.

Sukulent Aloe microstigma z Południowej Afryki należy do rodzaju aloesów, który ma wiele gatunków nadających się do uprawy w domu. Wszystkie z nich rosną bardzo powoli. Ta nieco kanciasta odmiana dodaje kolekcji pustynnych okazów szczególnego uroku. Ze względu na niebezpieczeństwo mrozów raczej nie nadaje się do hodowli na zewnątrz domu.

W Australii, ojczyźnie tej rośliny, jest ona drzewem lub krzewem. W uprawie pokojowej wyrasta mniej okazale. Ma delikatne liście, nieco podobne do liści paproci. Żółte główki kwiatowe pojawiają się wiosną i roślina jest wtedy mylona z mimozą.

Spośród wszystkich roślin niskopiennych, aksamitka jest bodaj najbardziej popularna. Jej ciemnozielone liście kontrastują z niekiedy bardzo dużymi główkami kwiatów, które pokazują się bez względu na pogodę i rzadko kiedy rozczarowują swym wyglądem. W ostatnich latach powstało wiele krzyżówek T.erecta oraz spokrewnionej aksamitki rozpierzchłej (T.patula). Rośliny te osiągają od 37 do 90 cm wysokości, zależnie od gatunku.

Afelandra należy do rodziny Acanthaceae i występuje głównie w rejonach tropikalnych. Rodzaj Aphelandraobejmuje około 60 gatunków.

Zawsze zielona afelandra czworokątna występuje w wielu odmianach hodowlanych. Ten gatunek, pochodzący z Brazylii, został wprowadzony do uprawy pokojowej pod koniec XIX wieku i stał się wtedy bardzo popularny. Gdy afelandra osiągnie zbyt duże rozmiary, może wyglądać nieatrakcyjnie. Dlatego należy ją uszczykiwać i przycinać, by nie przekraczała około 45 cm wysokości. Dzięki pięknym liściom i kwiatom jest to przyciągająca wzrok roślina doniczkowa.

Rodzaj Asparagus, obejmuje około 100 gatunków, należacych do rodziny Liliaceae. Wywodzą się z niego piękne rośliny pokojowe. Szparag pochodzi z Afryki Południowej, gdzie po raz pierwszy zebrano jego okazy w końcu XIX w.

Ostro zakończone liście są charakterystyczną cechą tego rodzaju, którego najznamienitszym przedstawicielem jest meksykańska A.victoria-reginae. Ta imponująca roślina ma gęsto rosnące liście długości do 15 cm, tworzące zwarte rozety. Krawędzie liści, o szerokości około 5 cm, są obrzeżone na biało, a pod spodem mają wyraźne, białe grzbiety.

Na stanowiskach naturalnych w Ameryce Środkowej i Południowej jest to mała i niepozorna roślina, w uprawie natomiast znajdują się nowe mieszańce, znacznie większe i barwniejsze. Roślinę tę zwykle kupuje się w stanie pełnego rozkwitu. Możliwe jest też kupienie późną zimą małych, łuskowatych kłączy w stanie spoczynku, z których samemu wyhodujemy roślinę. Achimenes jest spokrewniony z równie mocno kwitnącym fiołkiem afrykańskim. Wiele odmian ma kwiaty niemal wszystkich kolorów - fiołkoworóżowe, czerwone, pomarańczowe, karmazynowe, białe i żółte - i wiele pokrojów: pnący, wzniesiony, płożący i karłowaty. Obecnie hodowanych jest wiele rodzai mieszańców.

Temperatura

Achimenes, od stadium kłącza do zakwitnięcia, potrzebuje minimalnie około 16°C. Idealne na początku uprawy jest 20°C. Odmiany pochodzące z Meksyku wymagają ciepła i miejsca bez przeciągów.

Anturium - klasyczny przedstawiciel rodziny Araceae - o dekoracyjnych, okazałych kwiatach, jest znakomitym przykładem rośliny pokojowej przeniesionej z tropików i zaadaptowanej dzięki systematycznej uprawie. Współczesne formy anturium to niezawodne, obficie i długo kwitnące rośliny.

Ponad 500 gatunków z rodzaju Anthurium wywodzi się ze stosunkowo niewielkiego obszaru tropikalnych lasów Ameryki Środkowej i Południowej. A.andreanum pochodzi z Kolumbii.

Rośliny przypominają nieco mieczyki zarówno pod względem kształtu i osadzenia liści, jak i wyglądu bulw. Kwiaty są osadzone po kilka w luźnych gronach. Płatki zrośnięte są u nasady w rurkę, dalej są wolne i szeroko się rozchylają. Najczęściej są białe z karminowym rysunkiem w gardzieli, ale nowsze odmiany mają płatki żółtawe lub czerwone z różnobarwnymi plamkami.

Jednym z wielu uroków późnego lata są kuliste kwiaty agapantu. Ich ciemnoniebieski kolor przyciąga wzrok zarówno wtedy, gdy roślina rośnie samotnie na rabacie, jak i na tle innych roślin. Początkowo panowała opinia, że nie są one odporne na mrozy. Z tego względu sadzono je w doniczkach, tak aby w zimie można było je przenieść do wnętrza.

Niekropień inaczej zwany Adiantum należy do rodziny Polypodiaceae, obejmującej około 200 gatunków roślin strefy tropikalnej i umiarkowanej. Jest to jedna z najbardziej popularnych roślin doniczkowych, chociaż może być trudna w hodowli, gdy warunki uprawy nie są prawidłowe. Uroda adiantum sprawia, że trud włożony w jej hodowle się opłaci.

Podstawowe informacje jakie są zasady nawożenia roślin, do jakich roślin stosować nawozy specjalistyczne, a do jakich preparaty wieloskładnikowe? Co to są preparaty jednokrotnego stosowania na okres wegetacyjny?

Niektórym może się wydawać, że sadzenie roślin miododajnych nie ma większego sensu, jeżeli nie posiadają własnych uli. Nie jest to prawdą, gdyż poprawa sytuacji pszczół leży w interesie nas wszystkich. Jeśli chcemy zadbać o środowisko naturalne, powinniśmy sadzić rośliny miododajne, które będą kwitły cały sezon. Które rośliny miododajne kwitną wiosną?