Kwitnące drzewa są doskonałym akcentem w wiosennym ogrodzie. Mogą się wydawać obłokiem kwiatów, bo czas ich kwitnienia daje efekt magicznego obrazu, który podoba się wszystkim bez wyjątku.

Jeśli ogród jest mały, sadzimy jedno lub dwa drzewa jako solitery w trawniku lub na rabacie. W dużych ogrodach stosujemy je na większych powierzchniach w grupach po kilka sztuk lub powtarzamy w innej części ogrodu - dają wtedy spektakularny widok.

W Australii, ojczyźnie tej rośliny, jest ona drzewem lub krzewem. W uprawie pokojowej wyrasta mniej okazale. Ma delikatne liście, nieco podobne do liści paproci. Żółte główki kwiatowe pojawiają się wiosną i roślina jest wtedy mylona z mimozą.

Parki to niezbędny element krajobrazu miejskiego – warto zauważyć, że im więcej wielkopowierzchniowych parków znajduje się w obrębie miasta, tym większą renomą cieszy się samo miasto. Nic w tym dziwnego, bowiem parki stanowią świetną przestrzeń wypoczynkową, dzięki swej powierzchni oraz dużemu zadrzewieniu izolują przebywających w nim ludzi od produkowanego przez ruch uliczny zgiełku i zanieczyszczeń, zaś wszechobecna zieleń działa bardzo odprężająco. Parki to również miejsca, w których odbywa się bardzo dużo różnego rodzaju imprez – koncertów, festynów, pokazów filmowych.

Aby nie było problemów z przyjęciem się sadzonek drzew i krzewów, trzeba znać ogólne zasady ich sadzenia.

Terminy sadzenia roślin drzewiastych powinny przebiegać w okresie ich spoczynku, czyli wiosną i jesienią. Wyjątkiem są rośliny uprawiane w pojemnikach, które można sadzić nawet latem.

Rośliny wrażliwe, późno rozpoczynające wegetację lepiej jest sadzić wiosną. Należy to robić w początkowej fazie rozwoju pąków.