W i poza ogrodem

Każdy z nas potrzebuje czasem kontaktu z naturą. Pozwala on na zregenerowanie sił, odprężenie się, zrelaksowanie. Co jednak zrobić, kiedy nie można opuścić miasta? Sięgnijmy po własny… las. Las zamknięty w słoiku lub butelce!

Naturalny pociąg do… natury!

Natłok pracy, codzienna bieganina, nadmiar stresu. Każdego dnia przeżywamy te uczucia od nowa: biegnąc na autobus lub stojąc w korku, przesiadując kilka godzin w klimatyzowanym biurze lub sprzedając produkty, wykonując usługi. Te uczucia i te czynności powodują jedno: narastanie ogromnego pragnienia znalezienia się na łonie natury, by nie móc odpocząć.

Las, jego zapach i zieleń pozwalają nam powrócić do równowagi. To dzięki kontaktowi z naturą człowiek pozostaje człowiekiem – bez tego stajemy się tylko robotami, zaprogramowanymi na pracę. Niestety, nie zawsze mamy możliwość rzucenia wszystkiego i wyjechania za miasto... Dlatego warto przyjrzeć się bliżej niesamowitemu projektowi Forest Forever.

Forest forever – las zamknięty w buteleczce

Dźwięczna nazwa projektu Forest Forever prowadzi naszą wyobraźnię pomiędzy magiczną zieleń. Idziemy za fascynującymi słowami, aż docieramy do… buteleczki. Przyprowadziła nas tutaj Justyna Stoszek - absolwentka Akademii Sztuk Pięknych. Artystka od lat poszukuje nowych twórczych przestrzeni, a jednym z jej najnowszych odkryć są miniaturowe lasy sadzone w szkle.

Wewnątrz butelki zamknięte są leśne kombinacje z przeróżnych zakątków świata. W trakcie sadzenia istotne jest zadbanie o właściwe nawilżenie, zależne od wybranych roślin. Potem wystarczy już tylko bacznie obserwować swój minilas. Po zatknięciu korka, nasze rośliny mogą przetrwać nawet do 50 lat!

Chociaż mogłoby się wydawać, że to zwykła ozdoba, to w butelkach i słoikach Justyna tworzy całkowicie samowystarczalne miniekosystemy. Rośliny dokonują fotosyntezy, a tym samym wytwarzają niezbędne do ich przetrwania substancje odżywcze. W ten sposób artystka stworzyła to, czego wielu innych przed nią próbowało bezskutecznie – prawdziwą leśną naturę na wyciągnięcie dłoni, nawet gdy mieszkamy w samym sercu Warszawy.