W i poza ogrodem

Do najczęściej wybieranych typów uli należą ule korpusowe. Każdy jednak może zgodnie z własnymi preferencjami dobrać typ ula do wielkości własnej pasieki oraz planów jej rozbudowy. Jaki ul będzie najlepszym rozwiązaniem w pasiece towarowej, a jaki w amatorskiej? Poznaj główne różnice między typami uli oraz przypomnij sobie ich budowę.

Jak i z czego zbudowane są ule korpusowe?

Aby pasieka mogła sprawnie funkcjonować, potrzebuje specjalnego sprzętu, a także pomieszczeń, które umożliwią jej prowadzenie. W pasiece najważniejsze są ule, które muszą zapewnić pszczołom optymalne warunki bytowania, a także chronić je przed niekorzystnymi czynnikami zewnętrznymi. Pojemność ula powinna być dopasowana do potrzeb pszczelej rodziny tak, by umożliwić jej swobodny rozwój, a także tworzenie zapasów miodu.

Trzy główne typy uli to ule leżaki, kombinowane i korpusowe (zwane też ulami wielokorpusowymi).

Zaletą uli leżaków jest bardzo prosta obsługa. Umożliwiają one łatwy dostęp do każdej z ramek oraz dużo przestrzeni. Ule kombinowane to specjalny typ ula, który powstał, by oddzielić nad gniazdem czysty miód. Z kolei ule korpusowe można spotkać w pasiekach mających zadatki do prowadzenia towarowej gospodarki liczącej nawet kilka tysięcy pni. Wśród nich wyróżniamy różne rodzaje jak ul wielkopolski czy dadant.

Czy wiesz, jak zbudowany jest ul korpusowy?

Poszczególne typy uli różnią się parametrami. Wspólne jest to, że każdy z nich składa się z kilku korpusów gniazdowych, w których żyją pszczoły. Dzięki temu jest możliwość nadstawiania kolejnych korpusów i zapewnienia szybkiego rozwoju pszczelej rodziny. Najczęściej kilka takich samych kondygnacji tworzy gniazdo, a pozostałe stanowią miejsce magazynowania miodu. Inne elementy ula korpusowego są zgodne ze standardową budową każdego ula.

Ul – podstawowe elementy

● korpus gniazdowy

● dennica, daszek oraz podstawka

Ruchome elementy ula to ramki, nadstawki, kraty odgrodowe, zatwory oraz maty, poduszki ocieplające, podkarmiaczki, wkładki, mostki wylotowe i powałki. Pozostałe elementy zależą od typu ula oraz jego produkcji.

Ul korpusowy drewniany jest produkowany zgodnie ze standardami i uwzględnieniem wymiarów ramek. Ważną zaletą uli dla wielu bartników jest jednak niewielka waga, dlatego drewno często jest zastępowane innymi materiałami wyróżniającymi się dobrymi parametrami izolacyjnymi, np. styropianem czy pianką poliuretanową. Aby obsługa ula była wygodna, ważne jest też, by można go było łatwo rozebrać i dzięki temu sprawnie przeprowadzić czynności higieniczne.

Atuty uli wielokorpusowych

Za zakupem uli korpusowych przemawia wiele argumentów, w tym:

● łatwe dostawianie korpusów – możliwość wygodnej rozbudowy ula lub redukcji rozmiaru;

● mniejsza ingerencja w pszczelą rodzinę, dzięki możliwości pracy na korpusach;

● uniwersalny charakter – ule korpusowe są dobrym rozwiązaniem zarówno w pasiekach amatorskich, jak i towarowych;

● dobre rozwiązanie na obszarach o słabych pożytkach oraz w pasiekach wędrownych.

Typy oraz wymiary uli korpusowych

W obrębie uli korpusowych dostępne są ich różne typy, stąd pierwsze pytanie, które zadaje sobie bartnik to: jaki ul korpusowy będzie najlepszym rozwiązaniem w pasiece?

Ul dadanta korpusowy – ul rozbieralny, posiada ramki szeroko-niskie, pomieści 15 ramek gniazdowych oraz 11 nadstawkowych. Ul ma dwa wyloty, dennica jest trwale przymocowana do korpusu. Ul dadanta korpusowy ma 2 wkładki wylotowe, 2 zatwory, deskę przegrodową i 2 mostki wylotowe. To częsty wybór młodych pszczelarzy. Mankamentem tego rozwiązania jest różnica pomiędzy wymiarami ramek w nadstawce oraz w korpusie. Dodatkowo z takiego ula można wybrać miód zaledwie do pewnego stopnia.

Ul dadant korpusowy – wymiary: ramka gniazdowa 435 × 300 mm, nadstawkowa 435 × 150 mm

Ul korpusowy warszawski zwykły – możliwość rozebrania, ramki wąsko-wąskie, w ulu mieści się po 15 ramek (nadstawka i korpus). Dennica jest trwale przymocowana do korpusu. Ule warszawskie zwykłe korpusowe mają po dwa ścieśniacze i po dwie maty boczne, poduszkę górną oraz przegrodę. Są popularne wśród młodych pszczelarzy, ponieważ umożliwiają łatwy przegląd i stwarzają dobre warunki do zimowli.

Ul warszawski korpusowy wymiary – ramka gniazdowa 240 × 445 mm, nadstawkowa 240×160 mm

Ul warszawski poszerzany korpusowy – możliwość rozebrania, ramki wąsko-wąskie, w korpusie znajduje się 16 ramek, w nadstawce 15 ramek. Dennica przymocowana trwale do korpusu gniazdowego. Ul posiada dwa ścieśniacze, 2 maty, poduszkę albo matę górną oraz przegrodę.

Ul warszawski poszerzany korpusowy – wymiary : ramka gniazdowa 300 × 435 mm, nadstawkowa 360 × 130 mm

Ul korpusowy wielkopolski – rozbieralny, zawiera nadstawkę na półramkę jako magazyn na miód oraz dwa korpusy na ramkę gniazdową. W korpusie znajduje się 10 ramek, w nadstawce – 10 półramek. Ule korpusowe wielkopolskie mają też ruchomą dennicę. Wyposażone są w dwie wkładki wylotowe, zatwór, mostek wylotowy oraz ramkę docieplającą. To częsty wybór profesjonalnych, doświadczonych bartników.

Ul korpusowy wielkopolski wymiary – ramka korpusowa 360×260 mm, nadstawkowa 360×130 mm.

Ule korpusowe ostrowskiej rozbieralny, w korpusie mieści się 10 ramek o wymiarach 360×230 mm.

Ul Langstroth – rozbieralny, powszechny na świecie, w Polsce rzadziej wykorzystywany. Może zawierać 9 lub 10 ramek w korpusie. Ule korpusowe jednościenne są zbudowane z pojedynczych desek. Wymiary ramki korpusowej to 448 × 232 mm.

Ule warszawskie poszerzane korpusowe różnią się zastosowanymi materiałami. Najmniejsze wymiarowo są ule wykonane ze styropianu i poliuretanu. Ule korpusowe drewniane i słomiane o podwójnych ścianach wyposażone w materiał izolacyjny w środku są od nich większe.

Ule dobrze dopasowane do charakteru pasieki

Wybór odpowiedniego ula do pasieki wymaga przemyślenia kilku kwestii. To, czy wybierzesz ul korpusowy warszawski poszerzany, czy inny typ zdeterminuje zakup kolejnych narzędzi i urządzeń, które są przeznaczone do wybranych typów uli. W zależności od zastosowania każdy bartnik znajdzie w bogatej ofercie odpowiednie ule do swoich potrzeb i doceni ich zalety.